Door
Het is een jaar geleden
Dat ik dacht weer te gaan leven
Dat ik in jouw armen mezelf hervond
En begon te staan op eigen benen
Hoe kan het
Dat 12 maanden voorbij vliegen
Maar zoveel van je nemen
Hoe kan het
Dat ik mij heb laten bedriegen
En mijn handen nu niet meer stoppen met beven
Dat de aarde blijft bewegen
Ook voor mij, staat ze niet stil
Ik viel voor de gewoonte
Van een warmte ondoordrongen
En het oppervlak van je lach
Van een liefde als het graf, doodstil
Ik verliet voor alle tranen
Die mijn wangen niet meer wilden
En de prijs die ik zo vaak niet kon betalen
Tot ik wist na dagen dwalen: ik ben het verschil
Ik koos de weg vol met gevaren
En verloor lopend al mijn woorden
Al kon mijn stem nog klinken
Je kon me niet meer horen
Ik sloeg een zijpad in
Liet je achter onbevroren
En stond niet één keer stil
Je was dan wel de gewoonte
Maar ik
Ben het verschil
